Won Yip, Hotel Tycoon in Amsterdam (2023) (2023)

"Mag ik een glas champagne?" vraagt ​​Won Yip aan cocktailbar Sushisamba. Hij is tevreden. Na vier jaar lobbyen, onderzoeken, inrichten en verbouwen is het de Amsterdamse restaurantmagnaat en mede-eigenaar van Sushisamba London (met een omzet van $40 miljoen) eindelijk gelukt om dit restaurant in Amsterdam te openen met vestigingen in New York, Miami en Los Angeles. . Geweldige locatie, naast het kanaal, naast het casino en 8 september - acht is het geluksgetal van de Yips. Voorspoed hoort voorlopig bij Sushisamba. Het restaurant met een Japans-Braziliaans-Peruaans menu en interieur zit avond aan avond vol. Yip hief zijn glas met stralende ogen.

In hetzelfde optreden gaf Yip vorig jaar op tv toe dat hij degene was die het grootste penthouse van Nederland stal van een bekende Amerikaanse acteur, Brad Pitt. Het bevond zich in het hoogste woongebouw van Amsterdam, de Pontsteiger, op de bovenste verdieping van 1.440 m² in de Amsterdamse Houthaven, met uitzicht op het IJ. Hij betaalde er zo'n zestien miljoen voor, zo vertelde hij kijkers, en hoewel het woord 'prolete' in calvinistisch Nederland snel in het rond wordt gegooid, schonken kijkers hem, zo blijkt uit reacties op sociale netwerken, een stevig penthouse. Hij heeft er tenslotte hard voor gewerkt.

Als achtjarige maakte hij elke dag uien en knoflook schoon in het restaurant van zijn Chinese ouders. Begin jaren zestig vluchtten ze naar Nederland en runden een drukbezocht Chinees restaurant in Vlissingen. Natuurlijk deden Won, zijn oudere zus Annin, zijn oudere broer Long en zijn jongere broer Johnny de keukenklusjes, strijken tafelkleden door een grote Siemens-strijkmachine en schikken 's ochtends restaurantstoelen op de veranda voor de school. Van de wedstrijd was geen sprake. Vader ervoer hongersnood op het platteland van China. zijn nakomelingen mogen niet mopperen. "Ook materieel hadden we niets te klagen", zegt broeder Long Yip. “We kregen elk jaar een nieuwe fiets en toen onze ouders naar Hong Kong gingen, kwamen ze terug met merkkleding en de nieuwste walkmans. Hun restaurant was uitstekend.”

Op de middelbare school wordt onthuld dat Won Yip ook ondernemersinstincten heeft. Hij liet anderen hem kranten doorgeven en verkocht zijn spullen op het schoolplein. Johnny Saija, die naast hem zit bij MAVO 4: “Won gedroeg zich als een baas en door zijn kleding van Adidas, Lacoste, Filo en Ellesse en Seiko om zijn pols viel hij op. Toen ik hem vertelde dat ik geïnteresseerd was in zijn merkkleding, mocht ik de poloshirts of Spencers waar hij op wachtte kopen voor een spotprijs van vijftien of twintig forint. Daar was ik heel blij mee."

Met zulke baantjes verdiende Yip al een flinke beurs, ze had Sai in de pauzes bij elkaar zien staan ​​in een bakkerij of frituur. “Betaling in 25 biljetten, ik had niet meer dan één riksdaler bij me. Die kon ik trouwens in mijn zak houden, want Won betaalde altijd voor me.'' Rond de jaarwisseling kocht Yip pakjes vuurwerk van vertegenwoordigers die zijn ouders bezochten, zegt Saija. "De leiding van de school was er niet blij mee, ik wel en velen waren met mij." Lachend vervolgt hij: "Vandaag heb je internet, maar Won heeft onze wereld groter gemaakt."

Hij had een hekel aan autoriteit. Hoe kon hij zijn hoogleraar financiën respecteren als hij niet eens op Wall Street werkte? Yip daagde ook zijn vader uit, die volgens zijn oudere broer Long behoorlijk modern was naar Chinese maatstaven, maar conservatief naar Nederlandse maatstaven. "Won ging net als ik op zijn zestiende bij de HEAO-studenten op kot in Vlissingen wonen en ging net als ik vroeg van school."

Chinees met Beiers bier

Yip verkocht kreeften, kruiden en servies om zijn spaargeld en een kleine lening van zijn vader, die hem vergaf, te gebruiken om drie jaar later Café Pubbles op de Markt in Goes te pachten. "Won werd met wantrouwen behandeld", zegt gepensioneerd zakenman Hector Lundjens uit Middelburg. “Deze negentienjarige zoon van een Chinese man zou dit moderne café moeten runnen? Maar weet je, Yip is een goede speler." Samen met zijn broer runde Loontjens een horecamagazijn en een zwembad. Hij deed zaken met vader en zoon Yip. Won was bij meerdere projecten tegelijk betrokken en kwam soms geld tekort. Ik liet hem toen in de steek, maar Won bleef eisen stellen. Hij zei: "U kunt zaken met mij doen, maar op mijn strikte voorwaarden." Dat is wat je deed, want met Won eens zonder genade, altijd zonder genade.'

Het maakte ook grote spelers als Heineken tot een voldongen feit. “Toen Won twee jaar later Café Zwart op de Dam in Amsterdam overnam en de brouwer te weinig wilde financieren naar zijn zin, als 21-jarige Zeeuw, schopte hij Heineken gewoon de deur uit en ging samen met Bavaria. .”

(Video) Wat Won Yip vindt van ondernemen in deze tijd

Bij de opening van Café Zwart werd er gewed op hoe lang deze Chinese man het met zijn Beierse bier in het land van Heineken zou overleven. "In het begin werkte het café helemaal niet", zegt Long Yip. "Het geld zou elke maand weggaan, maar Won bleef maar zeggen: 'Het is gewoon een kwestie van blijven.' Hij rekende op een toenemende toestroom van toeristen. Drie jaar later had hij nog twee restaurants op de Dam: Majestic Café Restaurant en Euro Pub. Tegenwoordig strekt het rijk zich uit van Mister Dam Square tot Las Vegas en investeert het ook in startups, internetbedrijven, een verpleegboerderij en meer. "Ik heb van mijn ouders geleerd: als je hard werkt, kun je alles", zegt Won Yip.

Olifant geheugen

Ze werkt vijftien, soms twintig uur per dag, slaapt 's nachts twee uur en aan het einde van de middag een beetje. Slechts om de drie weekenden krijgt hij vrij om zijn vrouw Helen en stiefkinderen in Goes te bezoeken. "Het is bijna onmenselijk hoe hard Won werkt", zegt zakenpartner Arnaud Eweg. "Zijn discipline is ongekend", zegt zakenman en mediavriend Yves Gijrath. Volgens zijn naasten dankt Yip zijn succes echter aan zijn olifantengeheugen, waardoor hij anderen altijd een stap voor is, en aan zijn rekentalent. "Won berekent sneller dan een rekenmachine", zegt Long Yip, ook een ondernemer. 'Hij weet in een fractie van een seconde of hij geld gaat verdienen aan een zaak. Pak dan een hapje, net als bij Café Zwart. Doorzetten: dit heb ik van hem geleerd.'

Hij neemt snelle beslissingen en is klaar om zijn ballen op het spel te zetten, zegt Yves Gijrath. "Dat gold ook voor Podsteiger." Hij vraagt ​​niet om advies. "Toen hij me vroeg wat ik van het project vond, kocht hij het al." Yip is zelden zenuwachtig. "Er zitten geen investeerders aan tafel", zegt partner Arnaud Eweg, die ook mede-eigenaar is van bar-restaurant Players in Amsterdam. “Ook kan Won dingen neerzetten dankzij de ervaring die hij heeft opgedaan. Als ik me zorgen maak over drie weken minder verkopen bij Players, zegt Won: "Er zijn 52 weken in een jaar." Ook is hij niet bang voor verbouwingen die lang duren en zijn de huurprijzen nog hoog. "Het geld zal er snel weer uit zijn", schrijft hij. Won denkt altijd aan het grotere geheel.

Denk vooruit, zei hij ook tegen oud-profvoetballer Glenn Helder toen hij door een donkere periode ging. “Mijn zoon mocht ik niet zien, ik had gokschulden en verdiende wat geld als drummer bij Players and Majestic. Zo heb ik Won ontmoet. Het liet me zien dat ik mijn situatie alleen kon veranderen door me op de lange termijn te concentreren, niet op de korte termijn. Dit simpele feit heeft me veel opgeleverd, zegt Helder. Yip denkt ook simpel na, zegt Eweg. “Een bedrijf runnen, zegt hij, is eenvoudig. Naast hard werken, gaat het ook om goed doen, goed ontmoeten. Hij gelooft in karma.

(Video) Won Yip daje poglede naar het penthouse van Pontsteigerov

Hij is een zakenman die iets aan anderen geeft, zeggen familieleden. Houd je aan je woord en schenk ondanks je drukke agenda aandacht aan een gevallen voetballer, een oude vriend of een bezorgde medewerker. Woorden als gezellig, genereus, optimistisch, eerlijk en vriendelijk komen veel voor. Maar rotzooi niet met hem, want dan verdien je zijn aandacht niet meer. Het verwacht ook 100% inzet van zijn 250 medewerkers. Personeel aan wie een mobiele telefoon wordt overhandigd, moet altijd responsief zijn. Won bezoekt zijn bedrijf elke dag om te zien, voelen en ruiken dat alles aan zijn verwachtingen voldoet, zegt Long Yip. "Won kijkt meteen of het vilt op tafel anders is dan hij dacht." Lachend: "En dan belt hij meteen de manager."

Bijgeloof als de hel

Las Vegas is zijn inspiratiebron. De gokstad is volledig servicegericht en heeft de mooiste en meest innovatieve winkels, restaurants en clubs die je je kunt voorstellen. Yip is eigenaar van een appartement aan de beroemde Strip en is eigenaar van de Sugarcane Grill Bar. Hij reist regelmatig naar Nevada om service-, verlichtings- of cocktailideeën voor zijn bedrijf op te doen. Arnaud Eweg herinnert zich dat hij persoonlijk een aannemer in dienst nam die beweerde dat het onmogelijk was om drie ramen in Vegas te installeren. "Daar zijn zelfs de ramen dertig bij dertig meter, dus na dat bezoek waren ramen van drie bij drie meter ineens geen probleem meer voor de aannemer."

Yip neemt altijd een paar medewerkers mee op zijn reizen naar Las Vegas, in de hoop dat ze hen, net als de artiest, mee op pad nemen om te dienen of te presenteren. Volgens Ewek is de reis ook een bedankje voor hun harde werk. “Zo'n reis wordt altijd een feestje, met lekker eten en goede flessen champagne. Hij deelt graag zijn succes.

Naast Chinees Nieuwjaar organiseert Yip op de Dam een ​​vuurwerkshow en vliegerparade voor alle Amsterdammers en een groots feest voor genodigden in de Majestic. Elk jaar neemt hij zijn zus Annin - tevens zijn accountant - broer Johnny - een van zijn managers - en broer Longo en hun kinderen voor tien dagen mee naar Californië. En elk jaar schenkt hij een klein percentage van zijn omzet aan een goed doel.

"Het moet Won tien jaar geleden zijn opgevallen toen ik op de Orange Babies-veiling zag dat hij heel graag weggeeft", zegt Yves Gijrath. Hector Loontjens weet dat zijn Sawasdee-stichting voor kansarme Aziatische kinderen, die hij na zijn pensionering oprichtte, al vijftien jaar wordt gesteund door Yip. "Won stelt ook genereus blindengeleidehonden ter beschikking", zegt broeder Long. “Hij houdt van honden. Hij had vroeger een zwarte bouvier. Hij is overleden, maar de voerbak staat nog in huis, onder het geschilderde portret van de hond. Won is een gevoelige jongen. En bijgelovig als de hel.

Yip betaalde tienduizenden euro's voor zijn telefoonnummer, dat maar uit acht bestaat, maar niet eindigt bij die acht. "Won kocht een prachtige Bentley-coupé", zegt Long. “Maar toen zijn neef zijn arm brak en de deal niet doorging, moest die auto weg. Na een maand kwam de Mercedes GT van 3,5 ton uit omdat het volgens Won pech was. En als hij ooit geld verliest in het casino of met kaarten, zegt hij: "Boeddha denkt dat ik te veel geld heb." Hij zegt het met een stalen gezicht.

Afgelopen voorjaar berichtten kranten dat Patrick Kluivert veel te danken had aan een illegaal goksyndicaat en dat Yip ook via illegale kanalen op voetbalweddenschappen zette. Deze uitspraak over zijn broer klopt niet, zegt Long Yip. "Natuurlijk heeft Won gewed op de uitslag van de voetbalwedstrijd, maar hij heeft niets te maken met criminele bookmakers en zeker geen schulden." Kaarten is voor hem meer dan gokken alleen, zegt Long. "De winnaar kan twee dagen achter elkaar harten jagen, tikken of omdraaien." Gijrath speelt soms een spelletje met hem. “Won houdt echt van spelletjes, maar net als ik heeft hij een hekel aan verliezen. Als de klus fout gaat, hoor je niets van hem, ook al heeft hij een flinke klap gekregen. Hij kan er met ironie over praten. Als hij verliest met kaarten, begint hij met dingen te gooien. Terwijl we kaarten voor symbolische bedragen.

Spelfouten in de e-mail

Een groot zakenman is soms als een klein kind, nog steeds een beetje opstandig. Gijrath: “Hij had zwaailichten op zijn blauwe Mercedes gemonteerd, wat natuurlijk niet mag. Het is typische von-humor." In professionele aangelegenheden gedraagt ​​​​hij zich soms als een tiener. Neem Pontsteiger, over wie Yip zelf uitlegt: “De makelaar stuurde mij omdat ik eigenlijk maar één flat wilde kopen, niet vier, alsof ik geen vier flats kon betalen. Ik was als het ware nederig en sloeg met mijn vuist op tafel: "Ik koop het gewoon."

Pontsteiger is een fantastische investering gebleken, zegt Yves Gijrath. "Won heeft al twee van de vier appartementen verkocht, dus hij heeft al geld verdiend." Hij vermoedt dat Yip met deze aankoop het publiek wilde laten zien hoe ver hij als selfmade man was gekomen. “Lange tijd dacht ik dat Won prestige-ongevoelig was totdat ik in een e-mail op enkele spelfouten wees. Reageer er gevoelig op. Ik heb misschien geen diploma's, maar ik ben een goede zakenman: hij schreef zoiets als dit. Dat vond ik een leuk en verrassend antwoord. Won bleek een trotse man te zijn.

Hij is trots op wat hij heeft bereikt, zegt Long Yip. "Ik hoop echt dat hij nog een tijdje van zijn succes kan genieten, want ik weet wat het hem kost." Fysiek maakt het eigenlijk niet uit. “Zijn lichaam is gewend aan dutjes en als controlefreak is hij maar één keer in zijn leven dronken geweest. We lachen er nog steeds om." Het verwijst in feite naar de grote verantwoordelijkheid die zijn broer draagt. "Hij heeft zoveel dingen aan zijn hoofd. Er zijn altijd minder leuke dingen tussendoor, maar Won deelt zijn problemen niet. Zelfs als er iets was dat hij niet zou zeggen, en we zijn heel hecht als familie."

Samen leven in IJ

Ellende kwam vorig jaar uit, waar Yip voor het eerst over vertelt als hem ernaar wordt gevraagd. Na twintig jaar in onroerend goed te hebben geïnvesteerd met autohandelaar Sjaak van Vliet en vastgoedondernemer Ronald Eggers, kreeg hij ruzie met Eggers en overleed Van Vliet. De Drie Musketiers bestaan ​​niet meer, Yip heeft zijn aandelen in hun bedrijf overgedragen. Het verlies van beide vrienden doet hem nog steeds pijn, maar hij mist de vastgoedwereld niet. "Mensen praten over miljoenen alsof het niets is, en ze bezitten die miljoenen niet zelf." Een ander netwerk kwam ervoor in de plaats. "Door Pontsteiger te kopen, word ik serieuzer genomen als ondernemer en word ik uitgenodigd voor feesten en privé-evenementen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden."

In 2018 is het penthouse gereed. Nu de kinderen het ouderlijk huis in Goes hebben verlaten, verhuist zijn vrouw naar Amsterdam en gaan ze samenwonen in IJ. Tegen die tijd, op vijftigjarige leeftijd, kondigt Won Yip regelmatig aan dat hij stopt met zijn bedrijf. Hij wil minder. De omgeving hoort het wel, maar gelooft het niet. Er zijn nog te veel projecten in uitvoering. Bijvoorbeeld de ontwikkeling van De Heineken Hoek. En Duck & Waffle, om er maar een paar te noemen, waar hij bij betrokken is. Dit op eenden gebaseerde Londense concept zal binnenkort beschikbaar zijn in Hong Kong, en als het daar lukt, zal het hele land van China erop wachten, zei Yip enthousiast op 7 Ditches TV. "Hoeveel restaurants zullen er zijn: vijfentwintig, vijftig, tweehonderd, driehonderd?"

Won Yip zit vast in dit leven, denkt broeder Long. "Hij heeft geen hobby's. Hij speelt geen golf, hij skiet niet, hij neemt gewoon de kabelbaan om in de bergen te eten." Long gelooft dat zijn sport investeert om te zien of iets werkt. Of bewijzen dat het werkt. “Hij moest Sushisamba naar Amsterdam halen. Ik zei ook: "Dat wereldbeeld werkt hier niet, Amsterdam heeft een dorpsmentaliteit." Maar het lijkt erop dat Won gelijk had.

Dit artikel komt uit FD Personal, het weekendmagazine van FD.Hiervind je meer persoonlijke verhalen, interviews en achtergronden gewijd aan onderwerpen als cultuur, design, mode en carrière.